મહેંકી ઉઠે ફૂલ 

પલકો માં છુપાવી તું લાવી
એક મદહોશ અદાકારી 
પ્રણયમાં સર્વસ્વ વહાવી ન
ને મેં નોધાવી સહજ માં નાદારી 
તું આસમાનની રૂપાળી પરી 
ને હું ધરતી ની મામુલી ધૂળ 
તું જરા મુસ્કુરાય તો મન 
ઉપવન માં મહેંકી ઉઠે ફૂલ
ઝુલ્ફો માં ઘટા કાળી છે 
ભટકી જાય તેથીજ રાહી છુ 
ગાળો માં ફૂલો ની લાલી છે 
હોઠો પર ઝામ સુરાહી છે 
આંબા ડાળે ટહુકે કોયલ 
અંતરમાં ઉમ્નાગ છલકાઈ 
આશા બોલે છે અંગડાઈ 
ને મને માં ગુંજે છે શહેનાઈ .......

"ઘાયલ" 

ઘાયલ પર ઘા કરનારા 
ક્યારેક તો ઘાયલ ના દર્દ ને સમજો 
એક નજર મારા પર કરી
મારા ઘા પર મલમ કરવાનું તો સમજો 
આ રીતે ઘાયલ કરી તમે થાકશો 
અ થાક પણ મને ઘાયલ કરશે 
બીજું કશી ના સ્વીકારશો તમે 
માત્ર આ ઘાયલ પર વધુ ઘા કરવાનું તો સ્વીકારો 
અને જો ઘાયલ થી ઘબાય તો ઘ્યાળા તા દીપી ઉઠશે 

તેથી શું ?

અહીં આપ મળ્યા ના મળ્યા તેથી શું ?
વેદના હું ઘાયલ બની ગળતો ગયો 
મેહેફીલ માં યાદો ની ઝૂક્યો તો ક્યારેક 
ને જામ માં તણખલું બની ડૂબતો રહ્યો 
હજર કદી શ્વાસે પણ નીરખી હોત તો 
કાતિલ સૂરોમાં હું ધબકતો જ ગયો 
આ હતી વેરાન હકીકત અમારી 
ભૂંસતો - ભૂંસતો "વિપુલ" મારતો જ રહ્યો 

પ્રથમ મિલન 

પહેલીવાર મળ્યા હતા , અજાણ હતા અમે 
લાગે છે હવે પુરાણા છો તમે 
પહેલા તમે "ન" હતા તો વેરાન હતા "અમે" 
લાગે છે હવે અમારું જીવન છો "તમે" 
પહેલા તમે "ન" હતા તો નિરાશ હતા "અમે"
લાગે છે હવે અમારી આશાઓ છો "તમે"
પહેલા "તમે" ન હતા તો નીર્ષા હતા "અમે" 
લાગે છે મીઠું શરબત છો "તમે" 
પહેલા "તમે" ન હતા તો કેદખાને હતા "અમે" 
લાગે છે હવે ફૂલો નું નઝરાણું છો "તમે" 
પહેલા "તમે" ન હતા તો વિરહ માં ઝળહળતા "અમે" 
લાગે છે અમારી જીન્દગી "વિપુલ" ચિરાગ છો "તમે "