15.2.11


સાનીધ્ય

જેની હતો શોધ માં મળી ગયા છે મને સરનામાં ની ખબર નથી
મારી સમીપ બેસે તો સૌન્દર્ય ની શોધ માં ઝ્રતી હતી
પ્યાસી આંખો એ સૌન્દર્ય પી રહી છે અનિમેષ નજરે
પ્રેમ થી કરું છું ખુબ જ મીઠી ગોઠડી
રિસાઈ જતા માનવી લઉં હું મારી લઉં સોગઠી
સાનીધ્ય નું જે સપનું સેવ્યું હતું વર્સો થી
એજ સાનીધ્ય માંણી રહ્યો છું બહુ િનકટ થી
ખબર નથી પડતી , કેમ મને લાગી ગઈ એમની માયા
મને તો ખુબ ગમે છે જીવન માં એમની છાયા

No comments:

Post a Comment

कहीं चांद

कहीं चाँद राहों में खो गया कहीं चाँदनी भी भटक गई  मैं चराग़ वो भी बुझा हुआ मेरी रात कैसे चमक गई  मिरी दास्ताँ का उरूज था तिरी नर्म पलकों की ...