आज की शायरीया

जगर पे चौत लगती है खलीश दील में उभ्राती है
सनम जुल्मो सीतम करके अगर जो मुस्कुराती है


आमीन जल गया अपना ही आशीयाना
तासीर उलटी हाय अपने जलाल की


बन सके तो बाग़ बना ना लेकिन आग मत जलाना
जल सके तो अमर दीप जलाना लेकिन दील मत जलाना


गमे दुनिया से अगर पी भी फुर्सत उठाने की
फुल का देखना तरकीब तेरे याद आने की 

ખોવાઈ ગયા

ખુશી ના દીવસો  માં  અમે હસતા શીખ્યા નહી 

રડવા ની ઈચ્છા થઇ પણ આંસુ ઓ ખોવાઈ ગયા

વસંત ના આગમન ની પહેલા વુક્ષો  સુકાઈ ગયા 

બહાર ની રાહ જોઈ ખીજા માં ખોવાઈ ગયા 

શાંતી ના નીર સમંદર માં સમાઈ ગયા

લાખો  ગમ છુપાવી ખુશી માં ખોવાઈ ગયા 

કવી બન્યા પણ કાગળ કોરા રહી ગયા 

કલમ ચલાવ્યા પહેલા શબ્દો ખોવાઈ ગયા 

ખાતરી

તને મેં ઝંખી નથી પણ ચાહી છે જરૂર 

તું મને સ્પર્શી નહોતી પણ સ્પંદી છું જરૂર

તને મેં સુણી નથી પણ ગઈ છે જરૂર

તે મને જાણ્યો નહોતો પણ કલ્પ્યો છે જરૂર 

તને મેં કશું કહ્યું નથી પણ તું સમજી છું જરૂર

તને મેં મારી કહી નથી પણ રહી છું જરૂર

બેવફા 

દીલ ની જલન દીલ માં જ રહેવાદો

પ્રેમ ના જળ ની ઈચ્છા નથી

વીરહ ની વેદના અંતરમાં જ રહેવાદો

મીલન ના લેખ ની ઈચ્છા નથી

એકાંત લાશ ને સડવા દો

સાથ ના દાહુ ની ઈચ્છા નથી

પ્રેમ થી કહેજો એ બેવફા ને

ફરીથી એ વફાની ઈચ્છા નથી